wiedeńskie kawiarnie: Café Hawelka

Jak wiadomo wiedeńczycy uwielbiają kawę. Piją ją często i gęsto, a w mieście pełno urokliwych kawiarni, które mają swoich stałych bywalców i mniej lub bardziej rozbudowaną tradycję. Tym razem odwiedziliśmy Café Hawelka. Staromodne wnętrze, czeskie specjały i kawa... taka jak wszędzie.

O tym, że Café Hawelka w ogóle istnieje, dowiedziałam się z pocztówki z najsłynniejszymi wiedeńskimi miejscami spotkań. Spodziewałam się czegoś w stylu Café Demel - piękne, staromodne, ale wystawne i "porządne" meble. Jednak rzeczywistość okazała się być zupełnie inna. Czas zatrzymał się tu chyba na latach 70tych (co prawda nie znam ich z autopsji, ale tak sobie wyobrażam kawiarnie z tych lat). Rozchybotane i niepewne krzesła, brzydkie rury odstające od ścian i sufitu,  źle otynkowane, krzywe ściany, czerwona kotara oddzielająca salę od korytarzyku z wc, tablica ze spisem potraw pisana kredą i w dodatku jedna na cały lokal, ukryta za wieszakiem na kurtki...

i popiersie właściciela, którego żona przez długie lata piekła i sprzedawała tutaj czeski specjał - słodkie buchty. Dzisiaj też można ich spróbować. Najpierw razem z przyjaciółką, skusiłyśmy się na gorącą czekoladę i ciasto z jabłkami i serem.

Szczerze mówiąc nie zachwyciły mnie te smaki, ser był kwaśny i grudkowaty, a czekolada smakowała dosłownie jak słabe kakao. Postanowiłam dać temu miejscu jeszcze szansę i następnym razem wybrałam się tam z mężem, tym razem na kawę.

Dziwię się, że jest to popularny lokal, kawa smakuje tu jak wszędzie, a wnętrze raczej odstrasza niż zachęca. Kelner, pan po 50tce, również do najmilszych nie należy. Właściwie jestem bardzo rozczarowana, to chyba najgorsze miejsce w jakim do tej pory gościłam. Nie sądziłam, że w samym centrum Wiednia, w pierwszej dzielnicy, w otoczeniu sklepów słynnych projektantów, można trafić aż tak źle :)
Na szczęście spacer po tej dzielnicy i już nawet sam widok katedry św. Szczepana wynagrodziły nam złe wrażenia po wyjściu z kawiarni.

 Póki co najmilej wspominam wizytę w kawiarni przy słynnym domu Hundertwasserhausa, o którym pisałam tutaj. I oby więcej takich miłych miejsc! :)